Mijn acupunctuur avontuur

Een tijdje geleden deelde ik in mijn IG stories iets over mijn acupunctuurtraject.

Er kwamen toen zoveel reacties op, en toch bleef het sindsdien stil over mijn acupunctuur avontuur…

Niet omdat het niet belangrijk was, integendeel.

Maar gewoon, omdat het pittig was.

Soms moet je het eerst zelf wat doorvoelen voor je het kan delen.

Omdat ik al een hele tijd fysiek met een paar slepende kwaaltjes bleef rondlopen, besloot ik in maart om mezelf terug te gaan ondersteunen met acupunctuur.

Niet nieuw voor mij, wel weer een laagje dieper.

Op mijn 15e was ik heel ziek.

Ik liep toen van de ene dokter naar de andere, maar niemand kon me écht helpen.

Tot ik via acupunctuur en Chinese kruiden terechtkwam in een hele andere aanpak.

Die combinatie bracht mijn lichaam terug in balans.

Maar de reden waarom ik nu opnieuw acupunctuur opzocht,

kwam uit een heel ander stuk in mijn verhaal.

Niet vanuit wat er toen was, maar vanuit wat er veel later gebeurde.

Mijn lichaam is een paar jaar geleden in complete shutdown gegaan, een verhaal dat ik onlangs nog deed voor The Breathwork Movement, je kan het hier lezen: link naar je verhaal.

Mentaal ben ik hier veel sterker uitgekomen maar fysiek is mijn systeem gewoon nog altijd bezig met herstellen.

En soms voelt het alsof het daar nog lang niet mee klaar is…

Het gevolg? Een lijf dat heel gevoelig reageert.

Met hormonale disbalans, spierspanningen, en emotionele uitputting.

En ja, ook fibromyalgie.

Een term die ik niet graag gebruik.

Ik héb het wel, maar ik ben het niet.

En dat is voor mij een belangrijk verschil.

Wat er dus gebeurde elke keer na een sessie acupunctuur dat er enorm veel los kwam.

Op zich iets positiefs, want dat wil zeggen dat het werkt, maar tegelijkertijd was het soms echt gewoon teveel. Soms voelde ik mezelf alsof ik helemaal terug bij 'af' stond.

Zó heftig dat ik achteraf gewoon uitgeteld was.

Extreme pijn, intense emoties, compleet gedrained.

Ik hield mezelf voor dat die pijn en dat ongemak “nodig” waren.

Een uitwerking, iets dat moest loskomen.

Tot ik stilaan begon te beseffen :

Misschien mag het ook… zachter.

Dat is iets wat ik zelf ook vaak aan anderen meegeef.

En wat ik nog meer zélf mag gaan toelaten.

Bij mijn laatste sessie werd er daarom niet in heel mijn lichaam geprikt,

maar enkel in mijn oor.

In het oor zitten namelijk reflexpunten voor het hele lichaam. 

In de Chinese geneeskunde wordt het oor vaak gezien als een soort landkaart van al je organen en energiebanen.

Door daar heel gericht te prikken, kan je hetzelfde effect bekomen, maar op een veel zachtre manier.

Mensen die lange tijd met burn-outklachten kampen,

hebben volgens de Chinese visie vaak een

disbalans in de nierenergie.

Dat is wat er bij mij ook speelt nu.

Sinds mijn vorige sessie, een week geleden,

plakt er een klein acupunctuurpleistertje op het nierpunt in mijn oor…

En ik voel echt een verschil.

De uitwerking is veel zachter.

Mijn emoties voelen minder schokkerig.

Mijn lijf voelt meer gedragen.

Alsof ik nu aan het helen ben op een manierdie mijn systeem wél aankan.

Ik kreeg trouwens ook vaak de vraag waar ik naartoe ga voor acupunctuur...

Ik ga hiervoor naar Saskia in Oostmalle, een lieve vrouw die heel afgestemd werkt en echt aanvoelt wat mijn lichaam op dat moment nodig heeft.

Meer info over haar en haar werk : http://www.neiguanacupunctuur.be

De moraal van dit verhaal?

Het mag ook zacht gaan.

Het hoeft niet altijd met geweld, schokken of pijn.

Zachtheid ís ook kracht.

Dat zeg ik niet alleen tegen jou.

Maar ook tegen mezelf. 🌹