Elke dag sta ik op met pijn. De ene dag meer dan de andere.
Ik voel zoveel weerstand en wrok om de term "fibromyalgie" te gebruiken.
Ik kreeg zoveel stempels en wil me hier gewoon niet mee identificeren.
Mijn strijd met Stempels
Misschien is het een stuk dat dit (nog) niet wil erkennen, een stuk ‘trots’ dat ik dit niet ‘mag’ hebben als holistisch ademcoach zijnde. Hoe kan ik nu een goede coach zijn als ik zelf niet ‘perfect’ ben?
Terwijl ik pleit voor een leven waarin iedereen gewoon mag zijn wie hij is, met of zonder kwaaltjes—een leven zonder filter.
Grotendeels is er een stuk in mij dat niet als 'slachtoffer' wil worden gezien.
Ik ken genoeg mensen die in een slachtofferrol kruipen, en daar draait mijn maag van om! Maar het feit dat mijn maag omdraait van die mensen ligt niet aan hen, maar aan iets van mezelf dat ik niet wil zien.
Een spiegel die me voorgehouden wordt van een stuk van mezelf dat ik niet wil erkennen.
De onzekerheid van chronische ziekte
Het stuk van mezelf dat chronisch ‘ziek’ is, wil ik niet erkennen omdat ik niet zwak wil overkomen.
Toch wil ik nog steeds kunnen meedraaien in die hardwerkende maatschappij.
Ik wil niet dat fibromyalgie mijn leven overneemt, terwijl het simpelweg een stuk van mezelf is.
Terwijl ik dit typ, draait mijn maag weer om. Alleen de benaming al.
Ik merk ook dat als ik het woord wil uitspreken, ik het bijna fluisterend doe of heel snel, zodat het bijna onverstaanbaar is. Ik heb de neiging om te zeggen dat ik dit niet uit schaamte doe, maar vooral omdat ik die aandoening niet BEN…
Natuurlijk ben ik dit niet, ik ben gewoon Sarah.
De kracht van mijn adem en de natuur
Het is maar hoeveel macht ik aan een woord geef, en dat doe ik zelf.
Mijn grootste troef en belangrijkste waarde is mijn vrijheid. Dat ik kan werken waar en wanneer ik wil.
Maar ook daarin blijft het moeilijk toe te geven aan mijn lichaam.
De harde werker in mij forceert zich vaak, wanneer het fysiek eigenlijk niet gaat.
De overtuiging dat ik als zelfstandige hard MOET werken om mijn hoofd boven water te houden, helpt me daar natuurlijk niet bij.
Ik merk goed genoeg dat mijn werk simpelweg niet stroomt wanneer ik mezelf forceer.
Als ik in het ‘moet’-straatje zit, stropt alles.
Er komen geen afspraken, bestellingen of zelfs reacties binnen.
Als ik alles wat losser laat en mezelf durf over te geven aan de stroom van het leven
(die in mijn geval heel snel kan gaan), stroomt het ook op mijn werkgebied.
Wanneer ik mijn dagen indeel met ademruimte voor mezelf, heb ik minder pijn en voel ik me zoveel meer voldaan.
Het belang van essentiële oliën
De grootste steun om mijn dagen goed in te delen, vind ik in mijn ademhaling, de natuur en wat die me te bieden heeft.
We zijn als mensen gemaakt om dicht bij de natuur te staan, en ik probeer dat ook in mijn dagelijks leven toe te passen.
Essentiële oliën zijn daar een praktisch voorbeeld van. Ze helpen me om mijn dag rustiger te beginnen en te eindigen.
Geen magie, maar gewoon iets wat mij goed doet.
Op dagen dat ik vastzit in het ‘moeten’, helpen die oliën me om los te laten, waardoor ik me weer kan overgeven aan de flow van het leven.
Niet altijd, maar meestal wel.
Voor mij zijn ze de kers op de taart als het gaat om ondersteuning.
Ze voelen beter aan dan chemische medicatie, waar ik in mijn geval toch niet in geloof.
Balans en acceptatie
Ik weet dat mijn leven nooit helemaal pijnvrij zal zijn, en verdoven wil ik mezelf al helemaal niet.
Dat betekent niet dat ik tegen medicatie ben of het nooit zou nemen.
Alles draait om balans.
Ik ben blij dat medicatie en moderne wetenschap bestaan; zonder hen zouden veel mensen in mijn leven er niet meer zijn—mensen waar ik ontzettend veel van hou en elke dag dankbaar voor ben dat ze bij me zijn.
Uiteindelijk draait het allemaal om het vinden van balans in het leven.
Dat is voor mij een “La Vie en Rose”—een leven waarin ik mijn uitdagingen omarm, zonder dat ze mijn hele leven bepalen.
Het is een constante zoektocht, vooral met alle kwaaltjes.
Maar door trouw te blijven aan mezelf en te luisteren naar mijn lichaam, kan ik een leven leiden dat niet volledig wordt beheerst door pijn, beperkingen of stempels.
Samen naar ‘La Vie en Rose’
Door mijn verhaal en ervaringen te delen, hoop ik je te motiveren en inspireren om je eigen weg te vinden en te ontdekken hoe jij jouw “La Vie en Rose” kunt creëren.
Of dat nu via ademhaling, de natuur, of iets anders is, het belangrijkste is dat je jezelf de ruimte gunt om te zijn wie je bent, met al je imperfecties en uitdagingen.
Ik geloof dat we samen kunnen werken aan een wereld waar iedereen gewoon mag zijn wie hij is, mét al zijn imperfecties.
Op mijn Instagrampagina deel ik zonder filter hoe ik hier dagelijks mee omga.
Comments